Groep 7, Zuidoost
Geen exemplaar uit de schoolbibliotheek is te moeilijk voor de leerlingen –dit is tenslotte groep 7 – maar dat wil niet zeggen dat ze de boeken opvreten. De juf heeft daar iets op gevonden. Iets dat volgens haar werkt als een tierelier.
De benedenverdieping van het schoolgebouw is het domein van de kleuters, drie groepen in totaal. En kleuters kunnen nog niet lezen. Nu leek het de juf een goed idee om haar leerlingen eens per week te laten voorlezen. Een klassieke win-winsituatie.
De kleuterjuffen reageerden enthousiast en zo lopen de leerlingen van groep 7 sinds het begin van het schooljaar elke dinsdagochtend naar beneden met een prentenboek onder hun arm om ‘hun’ kleuters uit voor te lezen.
“Het maakt me niet uit wat voor boek het is, een prentenboek of een stripboek, maar het is wel de bedoeling dat je er iets van maakt,” drukte de juf hen vooraf op het hart. “Gebruik je ogen, doe wat met je stem en lees vooral niet te snel.”
Als ze een woord vergeten of iets anders zeggen dan er staat, kunnen ze gewoon verder met het verhaal. De kleuters hebben het toch niet door als het niet klopt. En ze moeten vooral ook de plaatjes laten zien.
Voordat de leerlingen naar de kleuters vertrekken, moeten ze het boek zelf goed gelezen hebben, zodat ze weten waar het verhaal over gaat. Dat doen ze allemaal braaf. “Dus wat gebeurt er,” vertelt de juf trots. “Ze lezen het boek eerst een paar keer zelf en daarna lezen ze het ook nog eens voor.” Dat is dus per leerling veel meer leeswerk dan normaal.
“Ze komen elke keer vol verhalen terug. Zo van: ‘Juf, mijn kinderen deden het heel goed’.”
Of ze zeggen: “Juf, er was er een die totaal niet oplette en raar ging doen.”
“Jij bent de meester, hè, wat kan je dan doen?”
“Maar juf, ik ga ze niet slaan, hoor.”
“Nee, dat is ook niet de bedoeling. Maar maak je een beetje groot, want ze kijken tegen je op, en kijk ze een beetje streng aan.”
“O, zoals jij altijd doet, juf, met van die strenge ogen.”
Laatst liep de juf met haar klas door het gebouw op weg naar het schoolplein toen ze bij een van de kleuterlokalen ‘Dag juf!’ hoorde. Ze draaide zich om. Het bleek een kleuter te zijn, die niet naar haar, maar naar een van haar leerlingen riep.
“Het is niet voor mij,” zei de juf over haar schouder, “maar voor jou.”
“O ja, dat is mijn kleuter,” antwoordde een leerling. “Hoi!”
Niet alleen voor de kleuters is het elke week feest, ook de leerlingen van groep 7 groeien zichtbaar van alle aandacht.
“Welke klassen doen het nog meer, juf, dat voorlezen?”
“Alleen wij.”
“Alleen wij? Waarom?”
“Omdat ik het leuk vind, jullie het leuk vinden en omdat jullie het heel goed doen.”
En hup, daar groeien ze weer een centimeter van trots.