Groep 6 en 7, Zuid
Het is maandagochtend negen uur. De meester zit voor in de klas met een verzameling Pokémonkaarten uit 1995 tot 2002. En een map met zestig speelkaarten waarmee hij als 15-jarige diverse Pokémontoernooien heeft gewonnen. De mooiste exemplaren, zoals kaarten van de first en second generation uit 1995, zitten in aparte hoesjes. “Die hoesjes moeten er omheen blijven,” schreeuwt de meester over de oh’s en ah’s die uit de klas klinken.
Hij heeft de Pokémoncollectie teruggevonden op de zolder van zijn ouderlijk huis. Alleen het verzamelmapje met unieke kaarten, die hij als puber koesterde, is kwijt.
Hij had nooit meer aan zijn tienerhobby gedacht, totdat de Pokémonrage in de klas oplaaide en in het nieuws voorbijkwam dat zeldzame kaarten voor een fortuin werden geveild. Nu heeft hij bedacht om met de klas de collectie te inspecteren.
Met moeite blijven de kinderen op hun plek wachten tot de uitleg klaar is en hun naam wordt geroepen om een stapeltje te halen. Niet om te houden, maar om te kijken of er bijzondere tussen zitten. Hij stelt voor alle glitterkaarten eruit te halen en bij elkaar op een tafel te leggen, omdat de glimmers het meeste waard zijn.
“Ja, de holo’s!” roept een leerling.
De rekenles is er speciaal voor omgegooid. “Als we de glitterkaarten bij elkaar hebben, mogen jullie op de computer kijken wat ze waard zijn. Zo kunnen jullie gelijk oefenen met zoeken op internet en de kommagetallen.”
Op de vraag waar ze straks vooral naar gaan kijken, schieten de vingers omhoog.
“Of er geen schade is,” zegt de eerste.
“Naar de randen,” zegt de tweede. “Daaraan kun je zien of ze oud zijn.”
“Of de kaarten Engels zijn of Nederlands,” roept een derde. “Ik heb nog nooit een Nederlandse kaart gezien.”
“Onder in de hoek staat een rondje, sterretje of ruitje,” roept een vierde. “Een rondje en ruitje betekent dat het normale kaarten zijn, een sterretje betekent zeldzaam.”
Dan is het tijd om bij de meester een eigen stapeltje te halen. Op één leerling na – die rustig op haar plek de kaarten bekijkt – rent en schreeuwt iedereen door elkaar.
“Dit is echt een hele bijzondere energykaart, meester, zonder schade.”
“De kans is 0,0000000001 dat ik deze energy krijg als ik een pakje koop.”
“O, deze trainerkaart is vet veel waard, daar zijn er maar twee van op de wereld.”
“Meester, je moet zo min mogelijk aan deze kaart zitten, om schade te voorkomen.”
Het wordt duidelijk dat er inderdaad collector’s items tussen zitten. Met als uitschieter: een Zapdos first edition uit 1999 van rond de 7.000 euro. Volgende week zet hij de duurste exemplaren op Marktplaats en zal de opbrengst naar een goed doel gaan. Waarschijnlijk iets met het klimaat.
Er heerst ook een beetje teleurstelling onder de fanatiekste verzamelaars. “Jammer dat de meester niet wil ruilen. Dan had ik mijn verzameling meegenomen.”