Kerst in de klas: ‘Al die meuk moet ook weer terug in de dozen’

24 december 2021

De vrouw van de meester, die in een niet zo’n ver verleden zelf juf was, kon het niet langer aanzien. Haar man moest creatiever worden, want het niveau van zijn knutselwerkjes was bedroevend. En de versieringen in zijn klas, tijdens sinterklaas, kerst en andere feestdagen, lieten te wensen over.

De interesse van de meester ligt er gewoon niet zo. Maar daar liet zijn vrouw het niet bij zitten. Ze had online knutseldingen voor hem opgezocht en uitgeprint, dingen die zelfs hij moest kunnen maken, met de opmerking erbij: ‘Desnoods kom ik langs op school.’

Het geluk was aan zijn zijde toen hij dit jaar een duo-docent trof die wel creatief is en het leuk vindt om met de leerlingen te fröbelen en de klas te versieren. Zo kwam het dat het lokaal nu in winterse sferen verkeert met slingers, lampjes, dennentakken en een volledig opgetuigde kerstboom. “Ik moet er wel wat aan doen, aan die creativiteit van mij, want dit kan zo niet langer. Dat zie ik zelf ook. Straks kom ik mijn huis niet meer in.”

Zijn vrouw is niet de enige die zich eraan stoort. Het was zelf zover gekomen dat een van zijn leerlingen hem op de kerstversiering aansprak. Hij ging bij een paar takken en stukjes slingers staan die met plakband vastgeplakt zaten aan het plafond. “Meester, dit kunt u toch niet menen, dit ziet er niet uit,” zei hij zwaar teleurgesteld.

Dat terwijl de meester echt wel wat met kerst heeft. En met hem vele docenten en leerlingen. Een paar jaar geleden was ergens in een vergadering de open vraag gesteld of kerst op deze school moest worden afgeschaft, aangezien de meerderheid van de leerlingen thuis niets met het feest deed. “Vooral mijn islamitische collega’s zeiden: ‘Nee dat moet je niet doen, kerst is een geweldige traditie’.”

De directie opperde zelfs om er een ander thema van te maken: het winterfeest. Maar daar voelde de meerderheid van de juffen en meesters niets voor. Al was het nog zo goed bedoeld, het meebewegen met de tijdgeest en de religieuze achtergronden van de leerlingen, het bleef gewoon kerst. “Het gaat hier ook niet om het verhaal erachter, want daar hebben we het helemaal niet over. Kerst gaat over licht in donkere dagen en samen zijn.”

Op de avond voor de kerstvakantie gaan alle kinderen, zoals zoveel Amsterdamse basisschoolleerlingen, in hun mooiste kleren naar school voor het kerstdiner. Iedereen neemt iets te eten mee, altijd veel te veel en dus puilt het buffet uit.

De meester ziet nu van ver aankomen dat gezien de huidige maatregelen het dit jaar eerder een kerstontbijt gaat worden. Jammer, vindt hij, want de magie zit hem in het ’s avonds naar school gaan. Dat het buiten donker is en de kinderen in de klas samen eten. “Er hangt altijd zo’n gezellig sfeertje. Maar, na een uurtje is het vaak genoeg geweest, want dan raken de eerste kinderen overprikkeld. En ik ook.”

Elk jaar eindigt het diner met twee of drie schalen met eten die overblijven. “Hoe het kan, ik weet het niet. Maar geen enkele leerling herkent de schaal of weet van wie die is. En dan de rest van de troep, eh, versiering, die opgeruimd moet worden. Dat vind ik ook zo’n nadeel, al die meuk die weer terug in de dozen moet. Zei ik meuk? Nu moet ik oppassen…”