De juf die net terug is van zwangerschapsverlof loopt bij groep 8 langs om haar baby te showen. Alisha, die goede relaties heeft met alle juffen en meesters op school en niet bang is om persoonlijke vragen te stellen, vraagt aan de juf of het pijn deed. Waarop de juf zegt dat het wel te doen was, door de hormonen en de pijnstillers.
“Nee, dat bedoel ik niet,” zegt Alisha. “Deed het pijn om de baby te maken?” De meester moet erom lachen: “De juf komt gewoon even gezellig langs en dan wordt er zo’n vraag gesteld.”
Nog voor de week van de lentekriebels begonnen is – de week dat in alle groepen over seksualiteit wordt gesproken – komt het ene na het andere onderwerp in de klas voorbij, dingen die de meester niet kan en wil negeren.
Als de juf van groep 5 zijn klas insluipt en hem vraagt of hij maandverband heeft voor een van haar leerlingen, schreeuwt hij bijvoorbeeld door de klas: “Maandverband? Voor jouw leerling?” Hij was zo verbaasd over de leeftijd van het kind dat ongesteld geworden was, dat hij veel te hard praatte. Heel onhandig, vindt hij achteraf, want alle leerlingen waren afgeleid. “Meester, een meisje uit groep 5, dat is toch gek?” En zo stopte de rekenles en kwam een gesprek op gang over ongesteldheid en maandverband.
Op woensdag is de klas net aan een les technisch lezen begonnen als een leerling vraagt hoe het kan dat iemand een baby in een vuilcontainer stopt. De nieuwssites staan er vol mee, met de baby die levend in een vuilcontainer in Holendrecht is gevonden en de jonge ouders die opgepakt zijn. “Die ouders waren pas 17 hè, meester?”
“Ja,” antwoordt de meester, “jullie zijn 12 en sommigen al 13, dus nog maar vier of vijf jaartjes.”
“Nee meester, echt niet, echt niet,” schreeuwen ze in koor. “Maar waarom stoppen ze een baby in een container? En waar gaat ie nu naartoe?”
Voor zover hij kan, beantwoordt de meester de vragen. Hij legt uit dat de ouders waarschijnlijk in paniek waren en dat de baby nu naar een pleeggezin gaat. Dat de baby niet naar een tante of iemand anders van de familie kan, zoals een van de leerlingen voorstelt, omdat dat bijvoorbeeld niet veilig is.
Niemand in de klas kan zich er iets bij voorstellen, en ze vinden het allemaal zielig voor de baby. Sommige leerlingen begrijpen ook niet dat buurtgenoten de moeder niet kennen. “De buren moeten de dikke buik toch gezien hebben? Die weten dan toch dat ze zwanger is? Bij de juf zag je het toch ook? En als die buik na de bevalling weg is, dan weet je toch dat zij de moeder is?”
Al met al hebben ze een uur over de baby gepraat en is de planning van de dag compleet in de soep gelopen. Niet erg, want de meester vindt het belangrijk om te bespreken wat er leeft in de klas. Hij ziet het als een leermoment, ook al is dat totaal onvoorbereid.
“Dit was de leukste technisch lezen-les ooit,” zegt een van de leerlingen.
“We hebben toch niets gedaan?” zegt de meester verbaasd.
“Ja, dat is toch lekker!” zegt de leerling.