Een ouder liep onlangs naar de juf om te vragen of het nog wel ging.
“Met wat?” vroeg ze.
“Met jou. En al die uitjes die je organiseert, want dat zijn er nogal wat.”
Ze was er zich tot dan toe niet echt van bewust. Van het bizarre programma dat op de planning stond. Alsof alles wat ze de afgelopen twee covidjaren niet hadden gedaan in de laatste maanden van het jaar gepropt zat.
Het Scheepvaartmuseum. Artis. Een lentewandeling. Lenteontbijt. Paaseieren zoeken. Vijf verjaardagen die in de meivakantie vallen en daarna gevierd worden. Een schoolreisje naar Sprookjeswonderland. Naar het strand met de oudste kleuters. Een ouderavond met borrel.
De juf opent de kast, waar een stapel verjaardagmutsen klaarliggen met de nieuwe leeftijd en naam van het kind er al opgeplakt. Die had ze in de vrije uurtjes tussendoor gemaakt. “Soms voel ik me meer een eventmanager dan een kleuterjuf. Nou kan ik dat goed, plannen en organiseren, en vind ik het leuk om te doen, maar soms denk ik: o ja, ik moet ook nog lesgeven.”
En dan zijn er nog de thema’s die tot aan de zomervakantie moeten worden afgewerkt: lente, sprookjes, vlinders en water. De meeste zijn standaardthema’s die bij het lesprogramma horen en handig werken omdat je er van alles aan kunt koppelen: letters uit het alfabet, voorleesboekjes, knutselwerkjes, liedjes, rekensommen.
‘Sprookjes’ is het thema dat de kleuterjuffen zelf hebben verzonnen en niet bij de methode hoort. En de vlinderkast verzorgen ze ook zelf. “Die hebben we al twee jaar niet in de klas gehad, dus die moet er komen.”
Voor de kinderen is die vlinderkast magisch. De rupsen, die de juf bizar genoeg per post ontvangt van het bedrijf dat de kast levert, veranderen voor de ogen van de kinderen in een cocon en groeien uit tot vlinders. Rupsje Nooitgenoeg, maar dan live. De juffen geven ze alleen geen bananen, appels, snoep en taart te eten, zoals in het boek, maar kool.
De transformatie van de rupsen duurt een paar weken. Het hoogtepunt is het loslaten van de vlinders op het plein. De juf heeft foto’s en filmpjes van eerdere jaren: felgekleurde exemplaren die hun vrijheid tegemoet fladderen door de betonnen woonwijk naast de school. Met het commentaar van een kleuter over een achtergebleven cocon op de achtergrond: “Kijk juf, de kalkoen beweegt.”
De vlinderkast komt pas na de meivakantie, alle knutselwerken van het thema Pasen zijn net opgeruimd. Het komt zelden voor dat het lokaal van de juf zo leeg is. Tot aan de vakantie zitten ze zelfs in een themaloze week. “We kunnen nu zomaar wat knutselen of tekenen, heerlijk!”